‘t Is stil waar het nooit waait, stelt een Vlaams gezegde. Maar ’t is ook wel weer wat als het altijd waait komt in onze gedachten naar boven als we bezien wat we vorige maand allemaal aan nieuwe wind voelden wapperen…
We beginnen met een ijzige storm (en jammer genoeg wellicht niet in een glas fiscaal water)
Het Hof van Beroep van Antwerpen besloot in twee gevallen dat gewone intresten op een gewone lening toch niet aftrekbaar waren. Val nu om! Toegegeven, zo “gewoon” was het nu allemaal ook weer niet: het ging over een lening van miljoenen euro’s in het ene geval en honderden miljoenen in het andere geval én die leningen werden aangegaan om een dividend te kunnen uitbetalen én in het ene geval werd geleend van de grootmoedervennootschap (die zo dus onrechtstreeks als dividend het geld terugkreeg dat ze eerst uitgeleend had…). De controleurs in kwestie hadden pitbull-gewijs bloed geroken. Ah ja: een kost is maar aftrekbaar als hij gemaakt is om inkomsten te verwerven of te behouden en, zeg nu zelf, welk inkomen krijg je als vennootschap door een dividend te geven aan uw kapitalisten-aandeelhouders: geen, toch?
Het dramatische van deze uitspraken is niet dat intresten op leningen voor dividenduitkeringen nu niet langer meer aftrekbaar zouden zijn. Het drama is wél dat dit tal van controleurs moed zal geven om u eens een hak te zetten. Men zal steeds meer, onredelijkerwijze, gaan eisen dat u bij kosten de band met het verkrijgen/behouden van inkomsten “één op één” gaat bewijzen. Als hier door de wetgever of Minister van Financiën niet kordaat paal en perk zal aan gesteld worden, vrezen we dat we een era ingaan waarin u als ondernemer fiscaal vogelvrij verklaard zal worden en u zich tegen de zotste “rechtzettingen” vanwege de fiscus zal mogen verdedigen.
We hebben hier drie suggesties in mee te geven: (1) hou uw transacties zo gedeisd mogelijk en low profile, vooral bij opvallende grote uitgaven die jaloezie zouden kunnen opwekken, (2) maak papier vuil bij beslissingen die iets dynamischer/creatiever/agressiever/… zijn dan het oplopen van de doorsnee “huis-, tuin- en keukenkosten”: verslagen en correspondentie en attesten vooraf en ter gelegenheid van de transactie en zelfs kort nadien, kunnen een mooi dossiertje vormen dat eigenlijk niets ten gronde wijzigt, noch enig bedrijfseconomisch nut heeft, maar toch zo mooi staat om een controleur voor de voeten te werpen als “materieel bewijs” en (3) er bestaan verzekeringen die uw kosten van verdediging dekken bij fiscale controles: wie kan nog zonder?
We eindigen met een hartverwarmend zomerbriesje voor de belastingplichtige (maar een orkaan voor VLABEL)
Misschien herinnert u zich de commotie nadat de (op dat moment net bevoegd geworden) ambtenaren van de Vlaamse belastingdienst VLABEL eens hun mening gingen zeggen over wat wél en wat niet kon als successieplanning. Niet gehinderd door enige wetgeving die hen gelijk gaf, walsten zij als de spreekwoordelijke olifant de hele porseleinwinkel in gruzelementen. Bibberen en beven, dát deden de mensen die dachten hun vermogensoverdracht in orde gebracht te hebben. En hun adviseurs: die sidderden nog meer.
Nu zowat twee jaar later wordt VLABEL op de volgende twee hoofdpunten met klem teruggefloten:
- U mag wél voor een buitenlandse notaris de blote eigendom van een goed schenken. VLABEL mag niet achteraf gaan beweren dat gezien er geen schenkbelasting in Vlaanderen betaald werd op de blote eigendom, de gehele volle eigendom in de successie valt. VLABEL-Brave burger: 0-1.
- U mag wél eerst geld aan uw kinderen schenken, waarmee die dan de blote eigendom van een onroerend goed kopen terwijl u enkel het vruchtgebruik koopt. VLABEL mag achteraf niet gaan beweren dat gezien er geen schenkbelasting in Vlaanderen betaald werd op de geldsom, de gehele volle eigendom in de successie valt. VLABEL-Brave burger: 0-2.
Samengevat: het is weer zielig hé: we leven in een land/regio met een enorme belastingdruk. Enerzijds probeert de regering het tij te keren door een taxshift in de personenbelasting en een zware vermindering van de tarieven in de vennootschapsbelasting. Maar anderzijds laten ambtenaren zich gaan om exotische denkpistes te ontwikkelen om toch maar een nóg zwaardere belastingheffing uit te komen. Gelukkig staat af en toe een rechter recht om wat krom is, recht te zetten. Spijtig genoeg zijn er soms ook rechters die zich van krommehaas gebaren en het omgekeerde doen: bij het spreken van recht maken ze kromme sprongen waar onze tenen van krommen. Aan ons allen om nagelbijtend de beste weg te zoeken in een doolhof met constant bewegende valkuilen, wolfijzers en schietgeweren.
Auteur: Jan Baert