Geef toe: het woord op zich klinkt al vies, laat staan dat er zo’n horde controleurs bij u op de stoep staat met het dringende en dwingende verzoek hen binnen te laten en hen uw diepste en duisterste (fiscale) geheimen diets te maken. Er is recent heel wat rumoer hierover in de fiscale rechtspraak. Kort willen we toch even de nieuwe krachtlijnen daarvan samenvatten, want u heeft ons wellicht al onlangs horen zeggen “De schatkist is leeg, Brussel heeft geld nodig en ze gaan het halen waar het zit…”, dus wordt de kans groter dat u ongewenst, doch hoogst gemotiveerd (en niet noodzakelijk blijk gevend van redelijkheid), bezoek krijgt. Vraag één: kan u die mannen/vrouwen weigeren? Nee, tenzij u een boete wil betalen, dan wel. Vraag 2: moet u uw toestemming geven zodat ze binnen mogen? Ja dus. Vraag 3: kan u die toestemming lopende hun onderzoek intrekken? Zeker weten! Vraag 4: mogen ze dan verder doen? Neen hoor! Vraag 5: hoe toon je dat aan en hoe leg je vast wat ze u met uw toestemming en wat ze u na uw intrekking van uw toestemming ontfutseld hebben? Opnames, geluidsopnames of video’s, genomen met uw smartphone kunnen uw punt voor de rechter staven. GDPR-gewijs kan u best aan die mensen zeggen dat u aan het filmen bent, de meest drieste onder hen zouden de privacy-wet er al eens kunnen bij sleuren om uw bewijs te weren… Als u dan nog weet dat Minister Van Peteghem bezig is met de verruiming van de antimisbruikbepaling, dan snapt u dat u fiscaal vogelvrij verklaard bent. Een beetje bruut samengevat komt het erop neer dat de Brepols-doctrine op de wip gaat. “De belastingplichtige heeft de keuze de minst belaste weg te kiezen” zal immers tot het verleden behoren als dit er doorkomt: de fiscus zal iets zeggen in de zin van: “Mocht ge een bepaalde transactie op die en die manier gedaan hebben, dan ging u dat “den doom uit uw ogen gekost hebben”, het feit dat je niet die weg gekozen hebt en dus geen of niet veel belastingen moest lammeren, is het nu aan u om uit te leggen met economische/financiële redenen die duidelijk maken dat enkel die andere weg mogelijk was en dus niet die weg die de fiscus veel zou opleveren…”. Een lang technisch verhaal kort: de overheid hoopt hier een toverstafje voor zichzelf te creëren waardoor ze kan taxeren wanneer ze daar zin in heeft, zonder te moeten luisteren naar veel enerverend geblaat van die vervelende onwelwillende belastingplichtigen die dan nog eens in hun redeneringen gevolgd worden door sommige pedante rechtertjes die precies maar niet willen begrijpen dat de overheid geld nodig heeft en dat mensen vooral moeten zwijgen en dokken… Ronald Reagan snapte lang geleden al dat je zo geen economische welvaart bouwt. Zijn boutade over klassiek overheidsoptreden opent nog steeds de ogen: “If it moves, tax it; if it keeps moving, regulate it; and if it stops moving, subsidize it.”