Wie een nieuwe wagen koopt, heeft de keuze tussen zelf betalen, financieren met een klassieke lening, leasen (dus op de balans laten verschijnen) of renten (dus enkel via de resultatenrekening laten passeren). Of door de vitrine bij de garagist rijden, dat kan ook; maar fiscaal is dat niet geregeld… Renting heeft twee grote klassieke voordelen: het bezwaart uw balans niet (met anderen woorden: wat u “geleend” heeft, komt niet als schuld op uw balans te staan), dus uw positie ziet er beter uit én u hoeft niet gelijkmatig de uitgave in kosten te nemen. Kan u aantonen dat er een bepaalde extra ontwaarding is van wat u kocht (of huurt, zo u wil), dan kan u een verhoogde eerste afbetaling rechtstreeks in kosten vlammen. Wat een lol: u bespaart veel meer belastingen dan wanneer u braafjes (pro rata temporis!) lineair zou afschrijven.
Maar daar heeft de fiscus iets op gevonden: wanneer u de wagen na de rentingperiode overneemt (en dat is het slimste want dat ding is meer waard dan het restant van de “lening” (in casu dus € 0,00)), dan is de meerwaarde die u realiseert wanneer u zou verkopen integraal belastbaar. Daar waar u bij een zelf betaalde, geleende of geleasde wagen een deel van de meerwaarde kan vrijstellen (namelijk dat deel van de afschrijvingen dat niet aftrekbaar was).
Daar waar uw voordeel “enkel” de tijdswaarde van het geld betrof, pakt de fiscus u koud terug. Wie laatst lacht, best lacht; moeten die mannen gedacht hebben… Wat u dan weer zou kunnen doen denken: “dan hou ik dat speeltje nog even en schrijf het af, dan is de meerwaarde ook slechts beperkt belastbaar”. Goed gedacht, nu nog enkel hopen dat dat voordeel opweegt tegen het extra jaar dat de wagen ouder is geworden wanneer u die op AutoScout24 of zo gooit…