De Belgische regering is er (wellicht gelukkig!) niet in geslaagd om een fiscale hervorming (of zelfs maar een afkooksel daarvan) in de steigers te zetten. Waar dit landje wél in slaagt, is het aanduiden van de “stoute jongens”, met andere woorden: welke landen worden beschouwd als fiscale oases waar snode ondernemers al eens zouden kunnen proberen de o zo eerlijke Belgische fiscaliteit een hak mee te zetten? Deze lijst dient niet als een soort “OverheidsTips&Advies” van waar u eens uw oor te luisteren moet leggen wegens “daar zou de goedkopere fiscale lamp wel eens kunnen branden”, maar dient als leidraad om zelf een extra fiscaal zwaailicht aan te leggen. Anders gezegd: schrijft u geld over naar organisaties/vennootschappen/mensen uit die landen, dan moet u die op een speciale bijlage bij uw aangifte (“Formulier 275F”) zetten zodat de fiscus wakker geschud wordt en moet oordelen of ze dat koosjer lijkt te vinden, dan wel of ze eens dichter in uw boeken moeten komen neuzen om te zien of u drieste combines aan het opzetten bent. Nu weet u dat de Belgische fiscus er standaard van uit gaat dat de wereld vol fiscale zondaars loopt en dus gaat ze intoleranter te werk dan de Europese instellingen: Europa zegt dat er 16 landen op de zwarte lijst van potentieel fiscale “foefellanden” moeten staan, België verdubbelt dat aantal quasi door er 13 aan toe te voegen.
Er zijn usual suspects in de lijst zoals de Kaaimaneilanden, Jersey en Guernsey, Nauru en Palau; maar minder evident zijn landen als Malta, Turkije (!), Abu Dhabi, Botswana, Costa Rica, Kazachstan, Montenegro, Nicaragua, Somalië en (recentelijk uiteraard ook) Rusland. De timmerman om de hoek riskeert wellicht niet met deze oorden in aanraking te komen. Een internationaal handelsbedrijf al heel wat meer. Een betaling niet op de lijst zetten, kan leiden tot het niet-aftrekbaar zijn van de desbetreffende kost…