Het risico bestaat dat we u in de komende maanden nog eens zullen lastigvallen om een bevestiging te krijgen van het exact aandeelhouderschap van uw vennootschap. Het is namelijk zo dat het administratief circus van het UBO nu nog een versnelling hoger schakelt: tegen 30 april moeten niet alleen alle aandeelhouders van elke vennootschap in een (quasi) openbare (!) databank gestopt worden, daar moeten ook de nodige bewijsstukken aan toegevoegd worden. We hebben u in het verleden al eens onderhouden met onze anarchistische mening dat dat allemaal zever in pakskes is. Het idee van de overheid is namelijk om door dat register van “Ultimate Benificial Owners” te weten te komen waar de grote boemannen hun crimineel geld witgewassen hebben. 
Alsof dergelijke luitjes zo dom zouden zijn om hierdoor tegen de lamp te lopen, komaan zeg! Maar uiteraard betekent dat dus dat de 99,9999% bona fide ondernemers weer moeite mogen doen (als ze het zelf doen) of geld moeten uitgeven (als hun accountant het voor hen doet) om aan de overheid iets te bezorgen dat die al heeft! Sturen we namelijk niet allemaal onze notulen van de Algemene Vergadering mee met de fiscale aangifte? In hoeveel gevallen staan daar niet alle aandeelhouders exhaustief opgesomd in de aanwezigheidslijst? Zou het niet nuttiger zijn om die UBO-info enkel te vragen aan wie geen jaarrekening of vennootschapsbelastingaangifte indient? Dat zou over 2% à 8% van het totaal aantal ondernemingen gaan (afhankelijk van het feit of je de vennootschappen meetelt die eigenlijk quasi failliet zijn). Waarom de meerderheid pesten met strengere maatregelen als slechts een kleine minderheid zich misdraagt? Tiens…, waar hebben we dat sedert 13 maart 2020 nogal gehoord…?
En er zijn veel meer pestwetten: weet u dat wij als accountant mee verantwoordelijk zijn voor fraude bij onze cliënten? Het is wel al zo gemakkelijk voor de overheid: heb je zelf de ambtenaren niet om deftig te controleren (of zijn die ontmoedigd of zien die zelf door het bos van wetten de bomen niet meer), leg dan de verantwoordelijkheid maar bij de accountants. Zij gaan wel dat werk doen en ge moet die als overheid niet eens betalen, dat doen die hun cliënten wel! Weet u dat we beroepsverbod kunnen krijgen als we niet kunnen aantonen dat we dagdagelijks maatregelen nemen om te maken dat onze medewerkers daar alert voor zijn? En ja, dat leidt tot aan het belachelijke grenzende reglementitis: “Heeft u kopie van de laatste niet-vervallen identiteitskaart van al uw cliënten?”, “Kan u aantonen dat u uw personeel op geregelde basis opleiding geeft over AWW (anti-witwas)?”, “Heeft u [Godbetert!] een opdrachtbrief met uw cliënt waarin [basically] staat dat ge uw best moet doen en dat hij u moet betalen?”, “Kan u aantonen dat de handtekeningen van de aandeelhouders van het kantoor echt wel van hen zelf zijn op het verslag van de CAP (CliëntenAcceptatieProcedure)?”,… We zouden er (groen) mee kunnen lachen, mocht het allemaal niet zo veel tijd (en dus geld) kosten.
We zouden ook een boom kunnen opzetten over de knipperlicht-wetgeving: “Ja, de effectentaks is geldig; oeps, nee hij is niet meer geldig”; “Ja, de federale overheid accepteert de gesplitste aankoop van onroerend goed; ai, nee, VLABEL is nu bevoegd want de materie is geregionaliseerd en die accepteert het niet; of wacht, nu weer wel; dedju, vanaf volgende maand weer niet tenzij onder die en die voorwaarden”… En ja hoor, de heren en dames boekhouders moesten (be)studeren voor welke cliënt in welk geval de rijkentaks precies van toepassing was en dus de RV geen 21% was, maar wel 25%; maar tegen dat de laatste FAQ erover een antwoord gekregen had op de website van Financiën wordt het hele zwikje door een of andere rechter in de vuilnismand gekieperd…
Daarnaast zijn er nog tal van zaken die op zich wel nuttig zijn, maar toch allemaal onze opdracht verruimen en verzwaren: we denken aan de tegemoetkomingenvoor de COVID-19-crisis, we denken aan de nieuwe balans- en vooral liquiditeitstest bij uitkeringen in BV’s, we denken aan de nieuwe regel om gebouwen te kunnen oprichten aan 6% (waar we weeral struikelen over de losse eindjes in de wetgeving, zie het artikel van Nesrine daarover in deze nieuwsbrief). Dat levert wel allemaal iets op, maar voor niets komt de zon op…
En dan willen we het nog niet hebben over de pest van fiscale controles waar men blijkbaar de turbo-knop gevonden heeft (iemand moet toch de corona-tegemoetkomingen betalen hé, kijk eens in de spiegel en ge weet ineens wie…). Niet gehinderd door enige redelijkheid (en soms zelfs niet gehinderd door enige kennis ter zake!) tackelt men de ondernemer met de voeten vooruit onder de lijfspreuk “niet geschoten is altijd mis”. Ja, beste ondernemer, betaal maar de tijd die uw accountant besteedt aan uw verdediging en betaal maar, via uw belastingaangifte, de aanvaller die u onterecht aanviel. Rechtszekerheid? “Kluchtigaards” zou de Brugse politierechter Peter Vandamme zeggen tegen de Administratie die nu de Tax Shelter-regeling aanvalt: ineens bevallen ze daar van een lumineus idee en gaan ze nu het afleveren van 100%-attesten eens vakkundig saboteren. En u rekende daar als Tax Shelter-vennootschap of als ondernemer-investeerder op? Een onaangename surprise zou uw deel kunnen zijn: 90% zal de max zijn…
U merkt, we zijn als de Nederlandse rellen: eens gestart, is er geen houden meer aan… Maar we wilden toch even wijzen op het feit dat we als boekhouders-accountants-fiscalisten soms nog amper toekomen aan waar het in ons vak om gaat: registreren, analyseren, interpreteren, optimaliseren en adviseren. Het is bij boekhouders-accountants-fiscalisten soms zoals bij de betere Duitse premium-wagens: de opties kosten soms meer dan de basis waar het eigenlijk over gaat. Echter, bij wagens heeft u de vrijheid de opties aan te vinken of niet, maar in ons vak legt de overheid u als ondernemer op dat je de opties móet kiezen, of ge krijgt gewoonweg de auto niet…
Een prachtig mens heeft ons bij de start van dit nieuwe jaar opgedragen in elke dag het positieve dat ons overkomt te zien. En je gelooft het nooit, we doen dat trouw en élke dag vinden we inderdaad iets dat niet anders dan als een klein (of soms al eens groot) geluk kan bestempeld worden en ons aanspoort om ons verder in zetten om u in uw dagdagelijkse (economische) strijd naar best vermogen bij te staan, ook voor wat betreft de vervelendere opties van hierboven. En het Rijk der Vrijheid is ons nog voor in 2021 beloofd, maar ze zijn de sleutel van de grote poort precies kwijtgespeeld; we zullen eerst een klein achterpoortje moeten zoeken: maar is dat niet typisch wat Belgische fiscalisten altijd al doen…?